SALOMON

I.

SALOMON

Abbas S. Gallensis, dein Episcopus Constantiensis stirpe, pietate, doctrinâ clarus. Quaedam versibus composuit. Obiit. A. C. 919. Canis. t. 1. Ant. Lect. Trithem. de Vir. Ill. Germ. Herm. Contr. in Chron.

II.

SALOMON

Dux minoris Britanniae, post Harispogum, vel haruspaeum occisum: corporis mole et formâ, ut et pietate insignis: Titulum Regis sumpsit, sed A. C. 863. Carolo Calvo se subiecit, eique contra Normannos, communes hostes, auxiliatus est. Occisus A. C. 875. Argentraeus et Augustin. du Pas. Hist. Brit.

III.

SALOMON

Hungariae Rex, fil. Andreae I. a fratre Bela I. pulsus, A. C. 1061. ab Henrico IV. Imperatore restitutus est, A. C. 1063. Albae coronatus, bellum Bohemis intulit, a nepotibus ex fratre Geissa et Ladislao, A. C. 1074. iterum pulsus. Obiit in Italia, A. C. 1095. Mart. Fumaeus Hist. Hung. Bonfin. de reb. Hung.

IV.

SALOMON

apud Guiliemum Biblioth. in Stephano VI. Contulit ibidem cantharam exauratam unam, Salomonem unum, regnum aureum unum cum gemmis pretiosissimis, et vestem unam cum auro et gemmis albis etc. vasis species est operis pretiosioris; forte cuiusmodi fuêre vasa Salomonis in Templo ab eo aedificato, quaeque in urbem Carcassonensem in Gallia, Româ captâ, transtulisse dicitur Alaricus Wisigothorum Rex, apud Procopium de Bello Gothico l. 1. c. 12. unde videtur id manâsse, ut pretiosa vasa Salamoniaca appellarentur. In Monastico Angl. Tom. I. p. 210. occurrunt duo urceoli pretiosissimi ex operibus Salomonis: et in Charta quadam veteri Aldegasti, fil. Sylonis Regis Ovetensis A. C. 781. tres vasi Salomoniegi, apud Sandovallium: uti forterae Salmonaticae, in alia Stephaniae, uxoris Garsiae Navarrae Regis aerae 1060. apud eundem in Episcopis Pampilon. laudatum Car. du Fresne in Glossar.

V.

SALOMON

vel SOLOMON, i. e. pacificus, fil. Davidis. Item Iedidiah, et Coheleth, Rex Iudaeae, omnes suae aetatis homines divitiis et sapientiâ antecellens; Natur A. M. 2996. Is Hierosolymis templum ornatissimum exstruxit, quod de eius nomine vocatum est. Tandem vero ad idoloatriam ab uxoribus et concubinis

fascinatus defecit; quâ de causâ eius regnum paulo post est laceratum, ut ex historia sacra liquido constat. Obiit A. M. 3059. regni 40. Historiam eius vide 1 Reg. c. 1. et 2. Paral. c. 1. His si placet, adde Ioseph. Iud. Ant. l. 8. c. 1. et 2. Hieronym. in Comm. etc. Et quidem Ioseph. Ant. Iud. l. 8. c. 3. Πάντας ὑπερβάλλων εὐδαιμονίᾳ τε καὶ πλούτῳ καὶ φρονήσει τοὺς βασιλεύσαντας ἐι μὴ ὅσα τε πρὸς γῆρας ὑπὸ τῶ γυναικῶν ἀπατηθεὶς παρηνόμησε. Omnium quicumque fuerant regum ditissimum vocat Sulpic: Sever. l. I. c. 71. Ceterum de immensis eius divitiis, vide Pinedam de Solomone l. 4. c. 19. Villalpand. Tom. 2. l. 5. c. 44. usque ad 55. ubi docet, Solomonis opes maiores fuisse, quam Imperator. Assyriorum, Babylon orum, Medorum, Graecorum, Romanorum, ceterorumque omnium. Vide quoque Suid. in Σολομῶν Non omittendus hîc Solomonis character, qui occurrit apud Siracidem, Eccl. c. 47. v. 15. Σολομῶν ἐβασίλευσεν εν ἡμέραις εἰρην´ης, καὶ ἐδοξάςθη, ὡς ὁ θεὸς κατέπαυσε κυκλόθεν αὐ τοῦ. ἵνα ςτήση οικον ἐπ᾿ ὀνόματι αὐτοῦ, καὶ ἑτοιμάσῃ ἁγία???μα εἰς τὸν αἰῶνα. ὡς ἐσοφίςθη εν νεότητι αὐτοῦ, καὶ ενεπλήςθη ὡς ποταμὸς συνέσεως. γην̑ ἐπεκάλυψεν ἱ ψυχή σου πᾶσαν, καὶ ενέπλησε παραβολαῖς αἰνιτμάτων. Εἰς νήσους πόῤῥω ἀφίκετο τὸ ὄνομά σου, καὶ ἠγάπησεν εν τῇ εῖρην´ῃ σου. Ε᾿ν ᾠδαῖς καὶ παροιμίαις, καὶ παραβολαῖς καὶ ἑρμηνείαις ἀπεθαύμασαν αἱ χῶραι. εν ὀνόματι Κυρίου τȏυ Θεοῦ πάσης τῆς γῆς τȏυ ἐπικαλεσαμένου σοῦ θεοῦ Ι᾿σραὴλ. συνήγαγες ὡς καςςίτερον τὸ χρυσίον, καὶ ὡς μόλυβδον ἐπλήθυνας τὸ αρρύριον. παρέκλινας τά ςθλάτχνα σοῦ γυναιξὶ καὶ ενεξουσιάςθης εν τῷ σώματί σου, etc. Qui sapientissimo huic Regi Libri attribuuntur, praeter illos, qui in Canone sacro sunt, qualium quinque Albertus M. in speculo Astrologico, 4. alios Trithemius refert; his itidem 4. alios aliis addentibus, merito ἁποβολιμαῖον habentur. Sic et historia Iosephi, Iud. Ant. l. 8. c. 2. ubi refert, coram Vespasiano Imperatore Eleazarum quendam Iudaeum, varios daemones ex obsessis, vi annuli, cui radix inclusa, quâ Salomo ad talia uti solitus sit, naribus illorum appensi, eiecisse, nullam fidem meretur. Vide Naudaeum, in apolog. Viror. illustr. magiae suspectorum, Theoph. Rainald, l. de Calumnia, sect. 2. c. 13. etc.